Incontinentie

Incontinentie is een vervelend probleem, waar bovendien veel mensen zich voor schamen. Het betekent namelijk dat men ongewild urine verliest. Het niet goed kunnen ophouden van de urine of het per ongeluk laten lopen van de urine bij inspanning, komt echter veel voor. We gaan hier in op twee verschillende vormen van incontinentie, op wat de oorzaken kunnen zijn en de behandelmogelijkheden.

Verschillende soorten van incontinentie

We kunnen een onderscheid maken tussen twee soorten van incontinentie, te weten inspanningsincontinentie en aandrangincontinentie. In het geval van inspanningsincontinentie verliest iemand urine bij inspanning. Denk hierbij vooral aan activiteiten, zoals springen, rennen, traplopen en tillen. Daarnaast kunnen ook hoesten, lachen of niezen ervoor zorgen dat iemand plots urine verliest. Wanneer er sprake is van aandrangincontinentie, ook wel urge-incontinentie genoemd, voelt iemand ineens de aandrang om te plassen, maar is niet meer in staat om het tegen te houden.

Wat zijn hiervan de oorzaken?
De oorzaken van incontinentie kunnen zeer uiteenlopen. In veel gevallen is het een probleem dat opduikt bij het ouder worden. Daarnaast kunnen ook vrouwen na een bevalling last krijgen van incontinentieklachten. De meest voorkomende oorzaken van incontinentie zijn:

• Verzwakte bekkenbodem spieren
• De plasbuis sluit niet goed meer af
• Te actieve blaas met neurologische oorzaak
• Bij mannen: een vergrote prostaat
• Operatieve ingreep

Sommige oorzaken zijn heel duidelijk, maar in andere gevallen kan het niet duidelijk zijn waar het nu echt door komt. Soms kan het ook lastig zijn om te bepalen of het om inspanningsincontinentie of aandrangincontinentie gaat. Het kan ook voorkomen dat het om een combinatie van beide gaat. Hieronder vertellen we je meer over wat je hieraan kunt doen.

Wat kan ik doen tegen incontinentie?

Om incontinentie te verminderen, is het essentieel om eerst te weten om welke vorm van incontinentie het gaat. Een arts kan je aanraden om gedurende twee weken alles bij te houden in een dagboek. Noteer op welk tijdstip er sprake was van urineverlies en tijdens welke activiteit. Houd daarnaast ook bij op welke tijdstippen je naar het toilet ging om te plassen.

Uit deze gegevens kan je arts opmaken of het om inspanningsincontinentie of aandrangincontinentie gaat. Bij inspanningsincontinentie is het belangrijk om oefeningen te doen, die je bekkenbodemspieren versterken. In het geval van aandrangincontinentie zijn oefeningen voor de blaasspier nuttig.

Kunnen medicijnen incontinentie verhelpen?

Naast oefeningen doen, kan een arts ook medicijnen voorschrijven om het probleem te verminderen. Bij aandrangincontinentie kunnen medicijnen als parasympathicolytica de overactieve blaasspieren ontspannen en het onwillekeurig samentrekken van de blaas verminderen. Verder kan een arts bij een overactieve blaasspier ook Botuline A toxine voorschrijven. In het geval van inspanningsincontinentie kan Duloxetine helpen. Dit medicijn ondersteunt bij het versterken van de spieren rond de urinebuis.

Welke incontinentiematerialen zijn het beste?

Incontinentieproblemen kunnen niet altijd direct of geheel verholpen worden. In dat geval zorgen incontinentiematerialen voor meer comfort. Er bestaan uiteenlopende mogelijkheden. Welke materialen het beste zijn voor jou, is heel persoonlijk. Je kunt je laten adviseren door je huisarts en door je apotheker. Vervolgens kun je uitproberen wat je het prettigste vindt.